"در انتظار گودو" نمایشنامه‌ بسیار ساده‌ای است: کنش آن در مکان ماوقعی اتفاق می‌افتد که تقریبا به هیچ‌جا شبیه نیست. توضیح صحنه‌ی محل کنش بسیار ساده است: جاده‌ی بیرون شهر، یک درخت، غروب.

در کتاب "کرگدن"، شهر کوچکی توسط شهروندی که به کرگدن تبدیل شده و نظم اجتماعی را زیر پا می‌گذارد، محاصره شده است. هرچه شهروندان بیشتری به کرگدن تبدیل می‌شوند، زیر پا گذاشتن قوانین غیرقابل تحمل‌تر می‌شود. در این شرایط، مردی به نام برانژه نمی‌تواند هویت و شکل خود را تغییر بدهد...

"شش شخصیت در جستجوی نویسنده"، اثری کلاسیک و بسیار موفق است که وجوه و اشکال بی‌پایان واقعیت را مورد کنکاش قرار می‌هد و تمامی مخاطبین آماتور و حرفه‌ای تئاتر و نمایشنامه را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

کامو در این دو اثر، نه به ستایش خشونت برخاسته و نه به تسلیم در برابر قدرت. بلکه می‌پرسد: چگونه می‌توان عدالت را طلبید، بی‌آنکه عدالت را لکه‌دار کرد؟ چگونه می‌توان در دل تباهی، انسانی ماند؟

اوژن یونسکو درباره‌ی تئاتر می‌گوید: «تئاتر، ادبیات نیست... بلکه به شکل خیلی ساده، چیزی است که نمی‌توان آن را از طریق دیگری بیان کرد.»

کتاب "تماشاچی محکوم به اعدام"، نمایشی است که با استفاده از پوچی و طنز تلخ، پرسش‌های عمیق درباره عدالت، سانسور، مسئولیت و آزادی بیان را مطرح می‌کند.