پیر جوان هجده ساله ی بورژوایی است که در جنگ جهانی اول به خدمت فراخوانده می شود. می توان او را هملتی امروزی و مدرن دانست که در دوران پر از یاس جنگ جهانی اول زندگی می کند.

داستان های این مجموعه، کاوشی در جنبه های گوناگون زندگی در روسیه از سال 1937 تا اکنون هستند—از «چچن» تا «سیبری» و از اردوگاه های کار اجباری تا چمنزارهای کوهستان.

تسلی‌دهندگان اولین و شاید مهم‌ترین اثر موریل اسپارک است. اِولین وو آن را «بسیار اصیل و بدیع» خوانده بود و گراهام گرین «یکی از انگشت‌شمار رمان‌اول‌های حقیقتاً اصیل که تا سال‌ها خوانده خواهد شد.

معمولاً عشق را به شعر درمی‌آورند و با گل و بلبل می‌آرایند، اما ما روس‌ها عشقمان را با پرسش‌های حیاتی زینت می‌دهیم، و از میان آنها هم بی‌رنگ ‌و بوترین را انتخاب می‌کنیم.

مانند تمام داستان های املی نوتوم پایانی پیش بینی ناپذیر در انتظار خواننده است.

جنگ. گویی سلین چند دهه پس از مرگ نیز حرف‌های دیگری دربارهٔ جنگ دارد که با جهان بگوید.