این کتاب شرح مثنوی نیست. گزارشی از مثنوی به نثر است که شاید بتوان آن را برگردان تفسیری مثنوی دانست. کوشیدم با «نوشتن» برای خواننده ای که نه مثنوی خوان متخصص است و نه کاملا بیگانه با مثنوی، خواندن دقیق مثنوی را محقق کنم. یکی از وجوه تمایز این کتاب روش کار نویسنده است که ابتدا کوشیده معنی و مفهوم نهفته در هر بیت را دریابد و آنگاه آن را به زبانی حتی الامکان روشن بیان کند از این رو، ضمن لحاظ کردن تمام ابیات، هر «پاره معنایی» در مثنوی را یک واحد تلقی کرده و به صورت پاراگرافی آورده و از آوردن معنی ابیات و دنبال هم کردن آنها پرهیز کرده است. این روش بیش تر به ترجمه آزاد شبیه است که به مقتضای آن مفاهیم تکراری یا جزئیاتی که لازمه نظم است تکرار نمی شود و تمرکز روی انتقال جان کلام است.