کتاب مهسو

لای پنجره باز بود. از همان روزنه نسیم ملایمی می­وزید و پرده­ ی حریر اتاقم را به بازی گرفته بود. شب پره ای هم میهمانم شده، گه گاه در فضای اتاقم چرخی می­زد خسته که می­شد گوشه ­ای می­ نشست. دم غروب بود غم انگیزترین غروب زندگیم... ساعتی پیش بود که برخلاف تصورم، مهر سکوت مدت­ها تعلق خاطر، شکیبایی و علاقه مندی خاموش شکست... تن صدایش مثل همیشه بود همان طور محترمانه و مهربان؛ اما لحن غمگین آخر کلامش خط بطلان کشید بر هر چه بود و نبود... هنوز صدای محسن در گوشم زنگ می­زد: " اگه تن به خواسته و اصرار مادرم دادم و امشب می­رم خواستگاری، خدا می­دونه که از سر عشق نیست. محض مصلحت به این وصلت رضا دادم و بس."