(زیبایی‌شناسی، نظریه انتقادی)

بگذارید خوشبخت باشد؛ رهایش کنید. کالیستو الوئی، آن مردِ قدیسِ آن کوهستان‌ها، آن فرشتۀ آن قطعۀ بهشتیِ پرتغالِ کهن، سقوط کرد. فرشته سقوط کرد و تنها انسان بر جای ماند؛ انسانی همچون دیگران، فقط با چند برتریِ بر عمومِ مردمان.

خواننده ای دویست صفحه از این کتاب را ورق میزند اما نشانی از عشق خوشبخت و سرمشق نیکو نمی یابد یا اگر هم بیابد، بسیار کمرنگ و گذرا خواهد بود.