کتاب «مردانگی و ملالتهای آن» نوشتهی مایکل دایموند به بررسی سازوکارهای روانیای میپردازد که در شکلگیری و تحول هویت مردانه نقش دارند. نویسنده با بهرهگیری از روانکاوی فرویدی، نظریههای یونگی و مطالعات معاصر نشان میدهد که مردانگی نه یک وضعیت ثابت، بلکه فرآیندی پر از تنش و تعارض است. او توضیح میدهد که مردان از کودکی تا پیری، درگیر کشمکشهایی میان وابستگی و استقلال، آسیبپذیری و قدرت یا فردیت و انتظارات اجتماعی هستند؛ کشمکشهایی که اغلب در سطح ناآگاه عمل میکنند و پایهی بسیاری از رفتارها و بحرانهای مردانه را میسازند.بخش مهمی از کتاب بر نقش کهنالگوهای یونگی، عقدهی ادیپ و عوامل پیشاادیپی در شکلگیری روان مردانه تمرکز دارد. دایموند توضیح میدهد که هویت مردانه در پیوند با تصاویر مادرانه، پدرانه و بازنمایی امر زنانه درونی میشود و همین فرایند میتواند منبع تعارض دائمی باشد. او همچنین به مفهوم دوجنسیتگرایی روانی اشاره میکند و نشان میدهد که هر فرد عناصر زنانه و مردانه را در روان خود حمل میکند، اما ساختارهای اجتماعی و فرهنگی این عناصر را به شکل دوگانه و متعارض تجربهپذیر میسازند.