مراقبه ی حقیقی به معنای تسلط بر یک تکنیک نیست. بلکه به معنای رها کردن کنترل است. مراقبه چیزی جز این نیست هر چیز دیگری در واقع نوعی تمرکز است. مراقبه و تمرکز دو مقوله ی متفاوت هستند. تمرکز یک نظم است؛ روشی که از طریق آن در واقع به تجربه ی خود جهت میدهیم. مراقبه به معنای دست کشیدن از کنترل و همراه شدن با تجربه ی لحظه به لحظه مان است اساس مراقبه ی حقیقی این است که از کنترل چشم پوشی کنیم.