فارغ از گفت و گوهای فیلسوفانه ما با بندهای زیادی به خاک وابسته ایم. نمی توان خاکستر نیاکان را به پاشنه کفش ها چسباند و با خود برد.

اینیاتسیو سیلونه مکتب دیکتاتورها را در سال ۱۹۳۸، همزمان با نان و شراب، نوشت...

کتاب مادرم در ستایش مادر و عشق او و حالا که او در گذشته سوگ‌نامه‌ای در فقدان اوست.

یوزف روت این رمان را در ایام مهاجرت در پاریس نوشت.

آننکوف: بسه دیگه! دیوونه شده‌ید؟ حواستون هست کی هستیم؟

در فارنهایت ۴۵۱ حکومت از جنس «برادر بزرگ» اورول در رمان ۱۹۸۴ نیست...

در یک غروب لطیف و خنک، فلیکس به ماری می‌گوید که دارد می‌میرد و به همین خاطر ترجیح می‌دهد که آن دو رابطه‌شان را با هم قطع کنند...

تورگنیف رمان آشیانه‌ اشراف را در چهل‌ سالگی نوشت...

به خودم گفتم که من نیز اندک بهره‌ای از جنون دارم، که عقل حکم نمی‌کند شیفته‌ی چنین زنی شوم...