این اثر با استفاده از اسناد و مصاحبههای وزارت امور خارجه آمریکا و خاطرات دیپلماتهای آمریکایی، تاریخ پیچیدهای را در روابط دو کشور نشان میدهد و تصویر دقیقی از فعالیتهای مأموران آمریکایی در ایران ارائه میدهد.بخش بزرگی از کتاب به بررسی کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ اختصاص دارد؛ رویدادی که نقطه عطفی در روابط ایران و آمریکا محسوب میشود. نویسندگان به نقش سیا (CIA) و اقدامات دیپلماتهای آمریکایی در سازماندهی این کودتا میپردازند که با حمایت بریتانیا به سرنگونی دولت دکتر محمد مصدق منجر شد. بهگفته نویسندگان، این کودتا به مدت طولانی بر سیاست داخلی و ساختار قدرت در ایران تأثیر گذاشت و شکافی در اعتماد بین مردم ایران و آمریکا ایجاد کرد که در تحولات بعدی پررنگتر شد. بخش دیگری از کتاب به فعالیتهای فرهنگی و آموزشی ایالات متحده در ایران در دوران پهلوی میپردازد. آمریکا با ایجاد نهادهایی همچون انجمن ایران و آمریکا و مشارکت در تأسیس دانشگاههایی نظیر دانشگاه پهلوی (دانشگاه شیراز) و دانشگاه آریامهر (دانشگاه صنعتی شریف) تلاش کرد که علاوهبر ارتقای سطح آموزشی، ارزشهای فرهنگی و سبک زندگی غربی را نیز به جامعه ایرانی منتقل کند. این اقدامات، با هدف ایجاد تغییرات اجتماعی و فرهنگی، بخشی از سیاست نفوذ آمریکا در ایران بود که بهویژه در دهههای ۴۰ و ۵۰ شمسی در حوزههای گوناگون گسترش یافت. کتاب همچنین به حضور نظامی آمریکا در ایران و تأثیرات مستشاران نظامی در تقویت ارتش و نیروهای امنیتی ایران اشاره میکند. مستشاران آمریکایی علاوهبر ارائهی تجهیزات و آموزشهای نظامی، در سیاستگذاریهای دفاعی ایران نیز نقش داشتند و به عنوان مشاورانی برای سیاستهای داخلی و خارجی عمل میکردند.