شاهنامه، پیش از آن که زنده‌کننده زبان پارسی باشد، زنده‌کننده «عجم» یعنی هویت ملی و هستی سرزمین مردمانی است که در پیوند با نژاد و قومیتشان اِرانشهر، شهر ایران و ایران زمین نامیده می‌شود.

رابرت استرن در این كتاب تلاش می‌كند تا از طریق بررسی تفاوت رویكرد كانت و هگل در خصوص مفهوم ابژه، تمایزات ایدئالیسم این دو متفكر را توضیح دهد.

ایستاده‌ بودم‌ روی‌ جدول‌ جوی‌، گِل‌های‌ بغل‌ پوتین‌ راستم‌ را مالیدم‌ به‌ لبه‌ جدول‌. سرشب‌ واکسشان‌ زده‌ بودم‌. دلم‌ می‌خواست‌ وقتی‌ بالای‌ سر جنازه‌ام‌ می‌رسند ببینند تر و تمیز، مثل‌ بچه‌ آقاها مرده‌ام‌. تقابل‌ و تناقض‌ حاصل‌ از دنیای‌ مدرن‌، سرمنشأ ماجراها و سردرگمی‌های‌ بسیاری‌ است‌ که‌ هیس‌ راوی‌ یکی‌ از آن‌هاست‌، و البته‌ نه‌ از دیدگاهی‌ قاطع‌....

جوان های پتک به دست به قبرهای اختر و امیر می رسند...

فرایندهای تاریخ را از دوره دیرینه سنگی تا به امروز پی می گیرد...

نویسنده نه پدران مدرنیست سده بیستمی و پدربزرگ های سده نوزدهمی خود را انکار میکند و نه دربست می پذیردشان...