روی میز سرش پر از صدای این و آن صدای آتو از نوشتن تندتر، نوشتن به صدها نمی رسید انگار بخواهی گل های سرخ قالی را بگیری توی دست نگاه داری

زندگی معنادار در چیست؟ چرا نتوان زندگیِ بی‌معنا داشت؟