مثنوی گلشن راز مهمترین و مشهورترین کتاب منظوم محمود شبستری و دربردارندهٔ اندیشههای عرفانی وی است. این کتاب با وجود حجم اندک یکی از آثار ارزشمند ادبیات عرفانی کهن فارسی دانسته شده که در آن بیان مفاهیم صوفیانه با شور، شوق و روانی ویژهای همراه گردیدهاست. مطابق شیوهٔ معمول عطار و مولوی، در اینجا نیز، از حکایات و تمثیل برای بیان و عرضهٔ مؤثر معانی عرفانی و حکمی استفاده شدهاست.
شبستری در ۶۸۷ق در شبستر متولد شد. وی این مثنوی را در پاسخ به پرسشهای امیر حسینی هروی سرودهاست. در ۱۷ شوال سال ۷۱۷ فرستادهای از خراسان مشکلات و مسائل مربوط به فهم و تبیین پارهای از رموز و اشارات عرفانی را در قالب نامهای منظوم در مجلسی با حضور شبستری میخواند.
سوالات امیر حسینی هروی بهصورت منظوم بود و محمود شبستری به اشارت بهاءالدین یعقوب تبریزی، فیالمجلس بیتی از سؤال را به بیتی جواب گفته و بعد بر آنها ابیاتی افزودهاست. گلشن راز در مجموع شامل ۹۹۳ بیت است.