منظومه موش و گربه قصیده معروف انتقادی و طنز منسوب به عبید زاکانی است. در این منظومه، گربههای کرمان پس از بستن عهد و فریب موشان، عهد خود را میشکنند و جنگ بین موشان و گربهها در بیابانهای فارس درمیگیرد. ابتدا لشکر موشان پیروز شده و شاه گربهها را گرفتار میکنند. در ادامه گربه ریسمان را با دندان پاره کرده و بهموشها حملهور میشود و آنها را شکست میدهد.
ذبیحالله صفا در تاریخ ادبیات در ایران در وصف این منظومه چنین نوشته است:
منظومه موش و گربه قصیده ای است در حدود نود بیت در بحر خفیف سروده شده و در صفت گربهیی مزوّر از سرزمین كرمان و كیفیت ریاكاری و تزویر او در جلب اعتماد موشان از راه توبه و انابه و آنگاه دریدن و خوردن آنها و پیش گرفتن رفتار درشتی كه منجرّ بجنگ سخت میان موشان و گربگان در «بیابان فارس» شد و درین جنگ اگرچه در آغاز امر ظفر با موشان بود لیكن عاقبت گربگان پیروز شدند و موشان بیچاره را تار و مار كردند و تخت و تاج و خزانه و ایوان آنان را بباد تاراج دادند و از میان بردند.
بر اساس شواهد تاریخی و همزمانی وقایع و نیز نزدیکی عبید زاکانی به ابواسحق اینجو میتوان مقصود شاعر را مبارزه بین ابو اسحق اینجو بود با امیر مبارز الدّین دانست.
ذبیحالله صفا معتقد است که بر اساس شواهد و شباهت اشخاص داستان به ابواسحق و امیرمبارزالدین، که داستان توبه معروفش در سال ۷۴۰ هجری و بیعت نابخشودنیش با خلیفه عبّاسی در مصر، و محتسبی و خمشكنی و تظاهر او به عبادت در تاریخ ثبت شده است، میتوان تاریخ سرودن این قصیده را بین سالهای ۷۵۴ (فرار ابو اسحق از شیراز) یا ۷۵۸ (قتل ابو اسحق در شیراز) دانست.