این کتاب ، پژوهشی است در اعجاز زبانی قرآن کریم که به بررسی فواصل آیات از منظر نحو بلاغت و دلالت می پردازد. نویسنده با الهام از مکتب عبدالقاهر جرجانی و زمخشری و بهره گیری از دستاوردهای معاصر کوشیده است تا نحو را پایه ای برای فهم زیبایی شناسی متن و بلاغت را عرصه ای پویا و میان دانشی بنمایاند. در این پژوهش فواصل آیات از دیدگاههای آوایی صرفی، نحوی و معنایی تحلیل شده و پیوند آن با موسیقی و تصویرپردازی قرآنی نشان داده می شود. اثر حاضر با نگاهی نو به تناسب فواصل با مضمون آیات حذفهای زیباشناختی و جلوه های ایهام و ایجاد می نگرد و افقهای تازه ای در مطالعه بلاغت قرآن می گشاید. کتابی که بر میراث کهن تکیه دارد اما به زبان پژوهش امروز سخن می گوید؛ تلاشی برای فهم ژرف تر جمال و اعجاز زبانی قرآن کریم.