این کتاب به دنبال بیان نظریههای مختلف فلسفی دربارۀ فیلم نیست، بلکه بیشتر در نظر دارد هر فیلمی را که میبینیم یا به تعبیری هر فیلمی را که «میخوانیم»، بهعنوان یک متن فلسفی ورق بزنیم. این کتاب فیلم را متنی فلسفی قلمداد میکند؛ مواجههای که متفاوت با نقد فیلم عمل میکند.
اگر خواننده به این مجموعه به چشم تمرینهایی برای فکرکردن همراه با فیلمها بنگرد ممکن است مایههایی برای الهام و بهتر دیدنِ فیلمهای سینمایی بهمثابۀ متنهایی فکری با رگههای فلسفی بیابد. امیدم این است که این مجموعه با همۀ ضعفهایش به کار خوانندگانی بیاید که فیلم دیدن را اسبابی برای تأمل در خویش و در جهان میدانند و همواره به زندگی و دنیایی دیگر، بهتر میاندیشند.