یکی از ویژگیهای اندیشهی مدرن طرح این مسئله بود که هرگونه نظریهی مربوط به هستیشناسی خواه ناخواه مسبوق و متکی به نوعی نظریهی معرفتشناختی است، چرا که انسان دنیا را با «عینک» ذهن انسانی خود میبیند.
مارتین هایدگر از مهمترین و اصیل ترین اندیشمندان قرن بیستم است که فراتر از حوزه فلسفه، تأثیر شگرفی بر علوم انسانی، هنر و حتی الهیات داشته است و در عین حال به دلیل رابطه اش با ناسیونال سوسیالیسم در عرصه سیاست نیز بحث انگیز شده است.