بوردیو در این کتاب، که آن را عصاره فعالیت علمی خود میداند، گزارشی از بنیادیترین نظریه پردازیهای خود را عرضه میکند. نویسنده میکوشد به این سؤال که نظام اداری، نظام حقوقی، نظام آموزشی... چگونه ساختارهای مطلوب دولت را بازتولید میکنند پاسخ دهد.
این کتاب از شش فصل «درباره تفسیر: ادبیات همچون کنش نمادین اجتماعی»، «روایتهای جادویی: دربارهی کاربرد دیالکتیکی نقد ژانر»، «رئالیسم و میل: بالزاک و مسئله سوژ»،و... تشکیل شده است.
تاریخ فلسفهی سیاسی، علاوه بر اینکه به ما کمک میکند اصل و ریشهی خودمان را فهم کنیم، بصیرتی اساسی برای فهم دلایل اینکه چرا دیدگاههای فعلیمان را داریم به ما میدهد.