مسلم بن عقیل بن ابیطالب (مسلم بن عقیل بن أبی طالب بن عبد المطلب الهاشمی القُرشی؛ ۱۲ ه.ق – ۹ ذی الهجه ۶۰ ه.ق)، بر اساس روایت منابع اسلامی فرزند عقیل بن ابیطالب، برادرزاده علی، پسرعموی حسین بن علی و سفیر وی در کوفه بود. او در هنگام قیام عاشورا برای بررسی اوضاع و بیعت گرفتن از مردم از جانب حسین به کوفه رفت.
کتب اسلامی زمان مشخصی برای ولادت او ذکر نمینمایند، اما قرائن موجود، ولادت او را در بین سالهای ۷ تا ۱۲ هجری اثبات میکند؛ یعنی در هنگام مرگ بین ۴۸ تا ۵۲ سال داشته است. از آغاز کودکی، در میان جوانان بنیهاشم بخصوص در کنار حسن و حسین، پسران علی، بزرگ شد. مسلم با یکی از دختران علی به نام رقیه ازدواج کرد که همین امر موجب نزدیکی او به خاندان محمد شد. وی در برخی از فتوحات مسلمانان از جمله جنگ صفین حضور داشت. بعد از روی کار آمدن عبیدالله در کوفه و وحشت کوفیان از او، مردم از اطراف مسلم پراکنده شدند. مسلم دستگیر شد و ابن زیاد دستور داد تا سر او را از بدنش جدا کنند و در ذیالهجه اواخر سال ۶۰ هجری کشته شد.