بدنۀ اصلی این كتاب متن پیادهشدۀ مناظرهای عمومی با حضور ریچارد رورتی و پاسكال آنژل در نوامبر سال ۲۰۰۲ م. در دانشگاه سوربن است. در آنجا، ریچارد رورتی، فیلسوف نئوپراگماتیست آمریكایی، و پاسكال آنژل، فیلسوف تحلیلی فرانسوی، دیدگاههای متفاوت و گاه متعارض خود را در باب صدق و اهمیت آن در حوزههای مختلف فرهنگ، از فلسفه و زبان گرفته تا سیاست، به بحث گذاشتهاند.
اولین موضوعی كه توجه خواننده را جلب میكند گرایشهای فكری متفاوت این دو فیلسوف است. یكی نئوپراگماتیست و منتقد جدی فلسفۀ تحلیلی است، و دیگری در كشوری كه بسیار تحت تأثیر سنت قارهای است، شورمندانه کمر به معرفی و حمایت از فلسفۀ تحليلی بسته است. اما آنچه ماجرا را از این هم جذابتر میكند مسیری است كه این دو فیلسوف برای رسیدن به یكدیگر در این نشست طی كردهاند. همین مسیر فكری شگفت است كه آنها را به معجونی از دو سنت عمدۀ فلسفی، یعنی تحلیلی و قارهای، تبدیل کرده و در نتیجه لایههای متعددی برای گفتوگوی موجز و انتقادیشان در این کتاب به وجود آورده است.