کتاب شیراز خیابان افرا

صدای مردانه‌ای در گوشش پیچید “دخی خودتی؟ بابا آخه دختر اینقدر شبیه مادرش می‌شه؟
بغض کرده بود: “حبیب تویی؟
صدای خنده حبیب گوشش را پر کرده بود:
“جز من کی بهت می‌گه دخی؟”
راست می‌گفت، جز حبیب هیچ کس!