در حقیقت متشکل از دو داستان بلند است: اولی «آتشبندان» و دیگری «شمایل تاریک کاخها». «آتشبندان» تاریخ زرتشتیان یزد را مرور می کند، و «شمایل تاریک کاخها»نوعی بازگویی یا بازخوانی بخشی از تاریخ ایران است. جان بخشیدن به تراژدیهای تاریخی، باعث میشود که آدمهای نویسنده، با ترس و تاسف از آنها یاد کنند