(شعر فارسی)

ره چنان باریک و رهروان بسیار؛ شب نمادی است از سرما.

با افزوده ها و موخره ها

حالا چی ژوزه؟ حرف های شیرینت، لحظه های تب و تابت، خوش گذرونی ها کت و شلوار اتوکشیده ت، ، نفرتت، حالا چی؟

انگار دارند هر تکه اش را در هر خواب و کابوس به من می دهند؛ نامی که خاموش می شود

بخند بر شب بر روز، بر ماه بخند بر پیچاپیچ خیابان های جزیره، بر این پسر بچه کمرو که دوستت دارد ....