اتفاق نویی که در کتاب افتاده این است که شکل روایی خطی‌ای در کتاب نمی‌بینید و شعر بلند به معنای متداول آن نیست.

در این کتاب به «اندیشۀ» حافظ می‌پردازد و در پرتو اندیشۀ مدرن، جنبه‌های گونه‌گون اندیشۀ حافظ را از پس زیبایی و خیره‌کنندگی غزل‌هایش تحلیل می‌کند.

با افزوده ها و موخره ها

همه میپرسند چیست در زمزمه مبهم آب...

ریشه‌های عرفان عاشقانه ایرانی را، که احمد غزالی و شمس تبریزی و حافظ بدان تعلق داشتند، در کدام زمین باید جستجو کرد؟ در زمین اهل اباحه و در مرام ظرفای ایرانی قرندوم یا در زهد و آخرت‌نگری زهاد قرون اولیه؟