شعر دارویی طبیعی است درمانی برگرفته از خود زندگی و برخاسته از تجارب انسانی از آنجا که تجارب شخصی ما برآمده از زمینه های مشترکمان با دیگران است تجربه های منعکس شده در شعر به بنیانهای اساسی زندگی تبدیل میشوند. بخش هیجان انگیز این فرآیند این است که شعر در قالبی شفا بخش به مردم یاری می رساند تا به پاره های پریشان و از هم گسیخته زندگی خود انسجام دهند. گوهر و ماهیت ذاتی شعر همچون آوا استعاره، صور خیال، عاطفه وزن و آهنگ همانند نوش دارویی است که به آرامی نظام جسمانی ذهنی و روانی ما را استحکام و قدرت میبخشد. وقتی هیچ چیز ما را آرام نمی کند شعر با ما سخن میگوید و کمک میکند تا زندگی را حس کنیم شعر جایگاهی برای بیان کشف و انتقال احساسات دردناک می شود. نوشتن و خواندن شعر راهی است برای دیدن و نامیدن جایی که ما در آن بوده ایم هستیم و خواهیم رفت.