در نودونه قطعه ای که در قالب سپید یا آزاد سروده شده اند، روحالله حسینی می کوشد تا فارغ از آن استفاده ای که شاعران قدیمی همچون انوری، خاقانی، نظامی و دیگران از صور فلکی، یا اجرام آسمانی برای خلق تشبیهات، استعارات و یا کنایات در اشعار خود می کردند.
این کتاب از قالب های گوناگون شعری مانند، رباعی، غزل، دوبیتی، مثنوی، قصیده، نیمایی و اخوانی تشکیل شده است که این اشعار بدون تقسیم بندی در کنار هم آمده اند.