پناه بر دانش سنگ از کشاله‌های نمناک روان...

گرچه غم و رنج من درازی دارد عیش و طرب تو سرفرازی دارد بر هر دو مکن تکیه که دوران فلک در پرده هزار گونه بازی دارد

صبورا صبورا تو با من چه کرده‌ ای....

راه تمام نمی‌شود و زنی که از انتهای قرقره آویزان آسمان شده بود...

آری! جهانم جهنم غمگینی ست بی هم قفس شدن غم غمگینی ست چون از شما هزار جهان دورم غمگین تر از جهان شما هستم

استدلال من از نگاه / خیره شدن به توست