تا سال‌ها به فیلم‌های اریک رومر با تردید نگریسته می‌شد و به نظر می‌رسید منتقدان بسیاری در تشریح و تبیین فیلم‌های او میان تلقی «دِمُده» از اخلاق‌گرایی، پیش پا افتادگی داستان‌ها، سبک بصری قابل پیش‌بینی و فاقد غافل‌گیری و ناخنک زدن‌های گاه به گاهش به تلقی ادبی از سینما در نوسان‌اند...

(نمایشنامه آدل هوگو،1830-1915م)

(جنبه های اجتماعی،نقد و تفسیر تهیه کنندگان و کارگردانان سینمای ایران)

در دنیایی که میان تصاویرِ سر خطِ خبرهای روزانه و فیلم‌های اکشن و وحشتناکش تفاوتی دیده نمی‌شود...