کتاب سایه روشن های (سایه)

امیر هوشنگ ابتهاج غزلسرایی عارف مسلک نیست او یا غزل عاشقانه می‌سراید یا اشعار سیاسی و اجتماعی با بیان رمانتیک و تغزلی وی شعرهایش را از لحظات زندگی‌اش شکار می‌کند از دیداری با شهریار از خاطره‌ای در زندان از مرگ یک رفیق یا آشنا از دلتنگی برای یک دوست و.... اما به دلیل تبعیت بی‌چون و چرای او از زبان و اسلوب بیانی شاعران بزرگ تاریخ ادب فارسی که به درست یا غلط شاعرانی عارف مسلک خوانده شده‌اند مخاطب ناخودآگاه شعر او را نیز عارفانه می‌خواند یا دریافت می‌کند