"سایکوسیس 4:48" متنی است مُثله شده، در خود منفجر و فروپاشیده، چنان‌که خودِ کین در یکی از همین قطعات می‌نویسد: «ذهن من توی هجومِ همین تیکه‌پاره‌های مُثله‌شدۀ درهم و برهمه»؛ هجومی جنون‌آسا از مونولوگ، دیالوگ، اعداد، شعر، ارجاعات کتاب مقدسی، خطابه، هذیان و ...

چه می‌شد اگر یک سفر غیرمنتظره به سرزمین شکوفه‌های گیلاس، شما را به کشف عمیق‌ترین بخش‌های وجود‌تان می‌رساند؟