این اثر به یقین کمکی است شایان توجه در فرآیند خویشتن یابی و شکوفایی زن و توازن بخشی به حیات بشریت بر کره خاکی.

نویسنده نفرت و بیزاری خود را از جامعه و حاکمانش به شکلی هنری و خروشان همراه با مزاح و شوخی در میان شرارت و فلاکتی که تا اعماق جامعه‌ی این کشور آمریکای لاتین پیش رفته و نهادینه شده است را از زبان یک استاد تبعیدی بیان می کند.

من دریافته ام که اکثر مجردها دلشان نمی خواهد مجرد بمانند و خیلی های شان هم حقیقتا از زندگی مجردی بیزارند.