کتاب روزی روزگاری آناتولی

نورهای خفیف دیگر پژمرده بود و دیوارهای بار را در سایه فرو افکنده بود.  در آن تاریکی با این که تشخیص پوسترهای روی دیوار که به پنجره های عظیمی شبیه بودند تقریبا غیرممکن بود، از آنجا که هر گوشه وکنار بار را به خاطر سپرده بود به خوبی می دانست که هم اکنون از جلوی پوستر «مایلز دیویس۹» می گذرد.