می خواهم بر جریانی تمرکز کنم که پس از عبور از «تئاتر صفر» - از مسیر «هپنینگ» و «تئاتر غیرممکن»- مرا به «تئاتر مرگ» رساند.

نگاهت حرکت است تغییر ˚ است این جا که روشن روان، اگر دریاست، ناگاه حوض سلطانی ˚ فراگیر است

من فقط صدا را شنیده‌ بودم

کتاب تفسیرهایی را درباره کار مارکس در واپسین مرحله تکامل آن ارائه میکند

دارم بهش نگاه می‌کنم و می‌فهمم که توُ جهنمم.

دیگر گذشت مهران، دیگر گذشت . چه خاصیت دارد که من تو را به یاد دیگران بیندازم ؟

جمشید درست در شبی که پایان نامه‌ اش را تمام می‌کند، به سفری عجیب می‌ رود...