کتاب چنان مجذوب می کند که گوئی در حال تماشای فیلمی معمایی از کارآگاه پوآرو با آن سلول های خاکستری مغزش یا شرلوک هولمز با آن دقت اعجاب انگیزش هستید

می دانم روزی که از اینجا بروم، غمگین خواهم شد. حتما چشم هایم از اشک تر می شود. به هر حال، ریشه های من این جاست.

خانم آلیور در را فشار داد و وارد شد...

در کمدی های کیهانی، تخیل نیرومند، طنز پاک و توجه به واقعیت و تاریخ در هم آمیخته است

رهاست خیال انسانی چه‌کس تواند کند آن را ارزیابی؟ پر می‌گشاید بال هم‌چون سایه‌های سحرگاهی نتوان به بند کشد آن را هیچ جانی دست نیازید بدان هیچ صیادی نه حتی با سرب و گلوله: رهاست خیال انسانی!

داستانی به روایت مادری دلتنگ که غم دوری پسرش ، اطهر، در جانش زبانه می کشد و سردی زمستان گویا یاد آور خاطراتی بیشتر برای او شده است