نویسنده در این رمان دو نمونه شخصیت از یک نسل، نسل پس از جنگ جهانی دوم را تحلیل میکند. این دو شخصیت با وجود تفاوتهای خود در تجارب زیسته و لایههای ذهنی، یک وجه مشترک دارند: غربت در وطن.
خانه ای با اتاقی زیر شیروانی و پنجره ای بلند، یک زوج سالخورده و دوست داشتنی، هفت دوست صمیمی، کافهای در شهر و یک «قول» هسته مرکزی داستان این کتاب را شکل می دهند.