هنرمند همیشه پاره‌ای از خودش را در اثر جاودانه می‌کند؛ کلمه، تصویر، هرآنچه که از خود دارد. تردید را برای کشیدن طرح کنار گذاشته‌ام. می‌دانم امپراتور با دیدن این طرح چنان خشمگین می‌شود که اوّلاً مثل گاو خشمگین نعره می‌کشد، ثانیاً ...

برمی گردم و از این سوی نرده ها تو را می بینم که با دامن سرخ کوتاه از پلّه ها بالا می روی

(داستان های فارسی،قرن 14)

من از حساب چیزی نمیفهمم؛ هیچ چیز...

هوا سرد و صاف است. آفتاب کم رمقی بر درختان و ماشین ها می تابد

روایتگر داستان دخترک سه ساله زیبارویی به نام کهربا است که پس از مرگ مادرش بر اثر بیماری، به هووی مادرش و پسر او، کامران، سپرده می شود.