نسیم بوی عطر همیشگی اش را می داد، بوی دریا.

گفتم قبول. اگر زود نمی گفتم، ممکن بود اما و اگر بیاید....

روز آخر، شاید هنوز روی تخت خواب بزرگ مهران عاشق هم بودیم. عشق ما از شهر کوچک تر شده بود.

مرا پناه دهید ای چراغ های مشوش/ ای خانه های روشن شکاک...

آیا میتوان زمان را دوباره احیا کرد؟ زمان پاسخ تازه ای به این پرسش همیشگی دارد...

روایتی از خانواده ای بزرگ است که انگار نفرین شده اند...