هجده سالم که بود، عاشق رئیسم شدم... خیلی ساده اعتراف می کنم ... چون خیلی زیاد عاشقش شدم...

این بار قصه طنز و نمکین از زبان یک طفل بجنوردی که برادر عزیزش قرار است برود جبهه!

من مات و مبهوت به چهره‌ آسمانیش خیره نگاه می‌کردم. او به حرف‌هایش ادامه می‌داد...

شاید شما هم یک پسر یا یک دختر «بی‌ نام» بوده‌اید در روزگارِ نارنجی. کتاب را بخوانید. می‌خندید، گریه می‌کنید، دوباره سَرِ شوق می‌آیید. خودتان را پیدا خواهید کرد. قول می‌دهم.

(داستان های فارسی)