کتاب رحمه من الرحمن تفسیر اشاری و عرفانی قرآن (7) (نساء آیات 176 78)

تفسیر اشاری تفسیری از قرآن است که با نوعی معانی پنهانی و رمزی که فقط بر ارباب سلوک معلوم است و آنها را با معانی ظاهری می‌توان مطابقت داد. این تفسیر بر اندیشه‌های سابق صوفی استناد نمی‌کند، بلکه بر الهام و اشاراتی مبتنی است که نسبت به مقامی که صوفی دارد در قلبش زاده می‌شود. ابن عربی بر این باور است که قرآن افزون بر ظواهر، دارای بواطنی است که از طریق کشف و شهود عرفانی می‌توان به آن دست یافت. او می‌گوید: هر آیه قرآن دو وجه دارد: وجه و معانی ظاهری آن که خارج از نفوس عارفان است، وجه باطنی آیات که فقط اهل حق و عارفان در می‌یابند.