مکتب محافظهکاری در زبان فارسی، برخلاف لیبرالیسم و اندیشهی چپ، کمتر بهعنوان یک مکتب فکری با اصول مشخص و منسجم موردتوجه قرار گرفته است. وضعیت مکتب آزادانگاری، که هنوز دربارهی معادل فارسی آن هم اتفاقنظری حاصل نشده، از جهاتی بدتر است. ترجمهی مجموعهی اندیشمندان بزرگ محافظهکار و آزادانگار، که به قلم دانشورانی معتبر اما به زبانی ساده نوشته شده است، میتواند به رفع این کاستی کمک کند. مزیت این مجموعه آن است که برخلاف بیشتر مجموعههایی ازایندست منحصر به فیلسوفان یا اندیشمندان سیاسی نیست، بلکه برخی دانشوران و اندیشمندان حوزههای دیگر از اقتصاد و الهیات تا تاریخ و ادبیات را شامل میشود، و این نگاه فراگیر دستکم با ماهیت اندیشهی محافظهکاری، که صرفا یک اندیشهی سیاسی نیست، میخواند.