ابوبکر طهرانی اصفهانی در قرن نهم میزیست و به کار کتابت و منشی گری در دربار آق قوینلوها و قراقوینلوها مشغول بود. با این حال آگاهی وی از امور و وقایع دوره اش و رای این دو گروه قدرتمند عرصه سیاسی بود و به روزگار شاهرخی و جانشینان شاهرخ نیز میرسید. قلم طهرانی در تاریخ نگاری عاری از حب و بغض و جانبداری است و کوشیده است آنچه دیده و شنیده و خوانده صادقانه به سلک تحریر کشد. همین امر سبب رجوع مورخانی چون فضل الله روزبهان خنجی، قاضی احمد غفاری، اسکندر بیک منشی، حسن روملو و احمد بن لطف الله منجم باشی به وی شده است. در واقع آنچه امروز برای ما از روزگار آق قوینلوها و قراقوینلوها به جا مانده است همین کتاب دیار بکریه است.