کتاب درآمدی تاریخی بر نظریه هنر

رابرت ویلیامز در کتاب درآمدی تاریخی بر نظریۀ هنر ثابت می‌کند که چندان مهم نیست که افلاطون چه چیزی گفته است. افلاطون، هرقدر هم علیه خطابه و شعر سخن گفته باشد، و هرقدر نقاشی و مجسمه سازی را منکوب کرده باشد، باز هم خود، خطیب است و نمایشنامه‌نویس و در نهایت هنرمند. رابرت ویلیامز، سعی می‌کند سیر تغییر نگاه عمومی نسبت به هنر را ردگیری کند و آن را در روایت‌ها و تحلیل خودِ آثار هنری نشان دهد. با این نگاه نو، خواهیم دید که افلاطون، اگوستین قدیس، داوینچی و … چگونه در ارتباط با زمینۀ تاریخی هنر خودنمایی می‌کنند. این کتاب درآمدی است بر تاریخ اندیشه در باب هنر و تلاش آن بر این است  به شکلی مختصر و شفاف، نمایی کلی از تفکر غرب دربارهٔ هنرهای تجسمی، از زمان باستان تا اوایل قرن بیست و یکم، توضیح داده شود.
«درآمدی تاریخی بر نظریهٔ هنر» شش فصل دارد: دورهٔ باستان و سده‌های میانه، دورهٔ مدرن آغازین، روشنگری، سدهٔ نوزدهم، اوایل قرن بیستم، پست‌مدرنیسم.