گاوالدا که سال‌ها معلم بوده، درباره‌ی انگیزه‌ی نوشتن این کتاب می‌گوید: «این داستان را برای قدردانی از دانش‌آموزانی نوشتم که در مدرسه نمره‌های خوبی نمی‌گرفتند اما استعدادی شگفت‌انگیز داشتند.»

وقتی غول های قوزی پل نشین محله یکی بعد از دیگری ناپدید می شوند، بنجامین بلانک مشکوک می شود.

سورن، گیلفی، شفق و حفار پس از فرار از دره ی ترسناک یتیم خانه، برای مقابله با ....

شهری بود و دختری و سرقتی.

کرم ضدبوی پای خودش را باز کرد و کمی از آن را توی تیوپ خالی خمیردندان فرو کرد و در هر دو را بست و درست پیش از آنکه پسرها برگردند همه چیز را سر جایش گذاشت.

سایدباتم در را روی پلیس بست و داد کشید: «امکان نداره!