یکی از آخرین نوشته‌های نویسنده‌ای که فقط 47 سال زندگی کرد و هیچ‌گاه نیمه‌ی دوم قرن بیستم را ندید، از زمان انتشارش تاکنون، همواره بر صدر مهم‌ترین و تأثیرگذارترین رمان‌های دیستوپیایی تاریخ تکیه زده، درعین‌حال که ایده‌ی انسانی و اتوپیایی نویسنده‌اش درآن هویداست. کتاب 1984 با همین بن‌مایه‌ی حضور در آینده‌ای که حکمرانان، تنفر را به والاترین خصیصه‌ی بشری بدل کرده‌‍اند، سرشار از ایده برای ایماژها و تصاویر است و به همین دلیل تأثیرش بر تاریخ سینما علاوه بر اقتباس‌های مستقیم، در بسیاری فیلم‌های دیگر هم وجود داشته‌ است....

کسی را به حضور نمی‌پذیرفت، هیچ فرمانی صادر نمی‌کرد، وقتی که گروه‌های فشار به کاخ سفارت پاپ حمله بردند، آثار مقدس تاریخی را با خاک یکسان کردند، سفیر را گرم خواب نیمروزی در گوشه آرامی از باغ اندرونی غافلگیر کردند...

وگا استاد دانشگاهی است که پس از هجده سال دوری از وطن و زندگی در مونترئال کانادا برای تشییع جنازه‌ی مادرش به ال سالوادور برگشته

موش‌ها و آدم‌ها فلاکت کارگران را در برابر بی‌رحمی ‌ارباب‌ها نشان می‌دهد...

در فارنهایت ۴۵۱ حکومت از جنس «برادر بزرگ» اورول در رمان ۱۹۸۴ نیست...

این رمان زمانی نوشته شد که سیلونه در تبعید دولت بنیتو موسولینی به سر می‌برد.