روزی روزگاری کشوری بود که در آن زندان‌‎هایی مخصوص کودکان بنا کرده بودند

این رمان قصه‌ی شهری ساحلی را توصیف می‌کند که میزبان فقر و یک سیستم نابرابر اقتصادی است.

کامیون تکان های شدیدی می خورد، بالا و پایین می رفت و عضلات چهره ی «نه» از دردی که می کوشید آن را فرونشاند، در هم پیچیده بود

در آن روزگار، درینای سبزرنگ و باابهت، این رودخانهٔ کوهستانی «خروشان و خشمگین»، میان سواحل سنگی و ماسه ای در حرکت بود.

صبح یکی از روزهای آفتابی ماه نیسان، در یکی از خیابان های درجه یک نیویورک راه می روم و به این واقعیت فکر می کنم

.لیدیا و پسر هشت ساله‌اش لوکا، ناچار به فرار از مکزیک هستند.