این کتاب مجموعه‌ای از نامه‌هاست که رولفو در برهه‌ای خاص از زندگی‌اش به زنی به نام کلارا نوشته است. آنچه این نامه‌ها را فراتر از مکاتبات شخصی می‌برد، ترکیب خاصی از سادگی، اضطراب، حافظه و سکوت است؛ عناصری که امضای ادبی رولفو محسوب می‌شوند.

شبی که تنهایش گذاشتند فلیثیانو روئلاس از کسانی که جلوتر از او بودند، پرسید: «چرا این قدر یواش می روید؟ این طوری خوابمان می گیرد

(داستان خارجی)

(داستان های مکزیکی،قرن20م)

(تک زبانه:انگلیسی)