نباید این ارثیه را قبول می کردم.

در کتاب «جنگی که بالاخره نجانم داد» دوباره با آدای یازده ساله همراه می‌شویم؛ پای او بالاخره درمان شده و می‌داند آنچه مادرش می‌گفت حقیقت ندارد؛ او آسیب‌دیده و ناتوان نیست. اما این را هم می‌فهمد که دخترِ کسی نیست. پس آدا چه کسی است؟ جنگ جهانی دوم ادامه دارد و آدا و برادرش با سرپرست قانونی‌شان سوزان در کلبه‌ای با خانم صورت اتویی- خانم تورتون- و دخترش زندگی می‌کنند...

هنگامی که این کتاب برای اولین بار در سال ‌1932 به چاپ رسید، بسیاری از منتقدان را شگفت‌زده کرد و چندی بعد کتاب با اقبال عمومی فراوان همراه شد...

بررسی کارنامه یکی از بزرگترین فیلم‌سازان معاصر ...