کتاب جنگجوی عشق

رنج ما را دو تکه می­کند. وقتی کسی که رنج می­کشد، می­گوید: «خوبم...خوبم...» به این دلیل نیست که حالش خوب است. برای این است که خود درونش به خود بیرونش فرمان داده که واژه­ی «خوبم» را به زبان بیاورد. او حتا گاهی اوقات اشتباهی می­گوید: «خوبیم» دیگران فکر می کنند که خودش و اطرافیانش را می­گوید، ولی این­طور نیست. او دو تکه­ خودش را می­گوید: «خوبیم» دیگران فکر می­کنند که خودش و اطرافیانش را می­گوید، ولی این­طور نیست. او دو تکه­ خودش را می­گوید: خود آسیب دیده و خود نماینده­اش. نماینده­ای که برای مصرف عمومی مناسب است! رنج، یک زن را دو تکه می­کند تا کسی را داشته باشد که برایش درد و دل کند، کسی که در دل تاریکی کنار او بنشیند، حتا وقتی دیگران همگی تنهایش بگذارند. من تنها نیستم.