در یک دههی اخیر، شبکهی ایکس یا همان توئیتر سابق، بستر فعالیت بسیاری از فعالان سیاسی، رسانهای و مدنی در سراسر جهان شده است.
اگرچه در ایران درصد کمی از توئیتر استفاده میکنند، این شبکهی اجتماعی به یکی از منابع اصلی تولید و انتشار اخبار تبدیل شده و بسیاری از تعاملات در این بستر رخ میدهد.
میتوان گفت رسانههای اجتماعی مانند توئیتر، بهعنوان محیط اطلاعاتی نسل جدید، نهتنها تأثیر بهسزایی بر روند جامعهپذیری این نسل گذاشته، بلکه بر نوع کنشگری فعالان مدنی و سیاسی نیز اثر گذاشته و منجر به تغییر فرهنگ سیاسی نخبگان شده است. این تغییر پدیدهای است که در این کتاب از آن با عنوان «توییتری شدن سیاست در ایران» یاد شده.
اتمسفر سیاست در ایران تحت تأثیر این تحول دچار دگرگونی شده است؛ در کنار پیامدهای مثبت استفاده از توئیتر، این کتاب این واقعیت را عیان میکند که توئیتر به رادیکالیسم، پوپولیسم و فردگرایی در سیاست ایران دامن زده است و میتوان گفت که توئیتری شدن سیاست در جامعهی ایران، نهتنها موجب کاهش اعتماد در سطح فردی و گروهی، بلکه موجب ذرهایتر شدن روابط، تشدید قطبیت میان گروههای سیاسی و تقویت «دشمنپنداری» شده است.