ما هیچ رویایی در سر نداشتیم و انتظاری نمیکشیدیم. ما فقط زمان حال خودمان را دوست داشتیم و از لحظه لذت میبردیم. هرگز این صحنهها را نمیدیدیم و هرگز از خود نمیپرسیدیم که آتش چگونه خاموش میشود یا غرق شده چگونه نجات پیدا میکند با کودکی گرسنه چگونه تهدید میشود. اینها را فقط حرفهایی میدانستیم.