اینکتاب به اتکای یافتههای روانکاوانه و آموزههای عارفانه، بخش عمدهای از انگارهها و پیشفرضهای ناهشیارانهی ما را نسبت به دو مقولهی مهم «یادگیری» و « فراموشی» آنچنان دچار فروپاشی و جاگردانی بنیادی میکند که با حیرتی تکاندهنده درمییابیم که گویا تنها راه یادگیری پایدار چیزها، فراموشکردن عمیق آنها، و یگانه طریق فراموشی شدید چیزها، یادآوری عمیق آنهاست.
در این کتاب به معرفی مبانی برنامهی درسی مبتنی بر پروژه پرداخته میشود. برنامهی درسی که براساس نیازهای فراگیران در بستر زندگی طراحی میشود و باور دارد که «فرایند یادگیری خود زندگی است نه آمادهشدن برای زندگی».